Ήταν κατάλευκη η μικρή βασίλισσα -  σαν τον ήλιο που ξημερώνει Τα μαλλιά της, φως πέταλο το πρόσωπό της «Δεν θα ερωτευτώ ποτέ!» φώναξε μια μέρα στην ακτή. «Γιατί;» ρώτησε ο άντρας, απαλά. «Α…

- Ποιητή, τι νιώθεις; - Δικό σου είναι το σπίτι. Εσύ πες. - Όχι, εσύ θα πεις. - Νιώθω... φυλλοβόλο δάσος και σπίτι στη λίμνη. - Ω!... μα αυτό το νιώθω κι εγώ! - Κι εσύ; - Ναι, κι εγώ. Εσύ νιώσε …

Η ώρα είναι γύρω στις δώδεκα. Ο ήλιος περνάει μέσα από τα δέντρα, τα αγριολούλουδα και ό,τι το κορίτσι πρόλαβε να φυτέψει. Δεν έχει βγει καν στους δρόμους σήμερα, ούτε θα βγει και δεν τη νοιάζει…

Πότε ταχυδρομήθηκε; Στις 20 Ιουλίου 2023. Πότε έφτασε; Στις 26 Ιουλίου 2023. Και γιατί τόση βραδύτης; Ο παππούς Κούμι φοβάται τα τηλέφωνα. Κανείς δεν επιτρέπεται να τα μεταχειριστεί. Τα δάκρυα τ…

Έκλαψα διαβάζοντας ΕΝΑ απόσπασμα από το δοκίμιο «Κύκλοι» του Έμερσον. Έκλαψα από συγκίνηση και έκλαψα από ζήλια επειδή με πρόλαβε. «Καμία αγάπη δεν μπορεί να δεσμευτεί μέσω εσωτερικού όρκου και …

Η μητέρα κάθεται με τις δύο κόρες της στο θερινό μαγαζί. Έχει ψύχρα… Τα πλατάνια θροΐζουν και βρυχώνται συγχρονισμένα, σαν να συνεννοούνται σε μια γλώσσα παλιά, ακατανόητη. Γύρω από το συντριβά…

Η κόρη μου θα ζήσει, θα ζήσει. Η κόρη που μου είπε: «Μπαμπά, δεν έχω κάνει άλλον άντρα τόσο ευτυχισμένο, όσο ευτυχισμένο έκανα εσένα. Σε ευχαριστώ» Τα λιβάδια θα ευωδιάζουν και θα λάμπουν, περισ…

Ιαματικό λουτρό στο δάσος.  Ένας περίεργος τόπος. Μία από τις αληθινές μου ευαισθησίες. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του, είναι όπως ήταν πάντα. Μόνο η πανέμορφη μαμά μου, που με κουνούσε τρυφερά μέ…

Κάθε άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιεί ένα πληκτρολόγιο που να είναι συνδεδεμένο με την προσωπικότητά του. Γιατί; Γιατί οτιδήποτε άλλο είναι ανασταλτικός παράγοντας της σκέψης του.  Το πληκτρολόγι…

Είναι μάλλον κακόγουστο να γράφεις ύμνους για τον αδελφό σου.  Όμως, μια που εκτός από αδελφός μου είναι και σκέτη φινέτσα, νιώθω την ανάγκη να γράψω κάτι γι' αυτόν, παρά τη στενή μας συγγέν…

Σε είδα μυρμήγκια με αγάπη να ταΐζεις -το πρόσωπο του όμορφου πατέρα σου γλυκά να το αγγίζεις. Σε είδα ιερά σημεία σε βιβλία να μαρκάρεις -μπροστά σ΄ ανθρώπους αγενείς σε είδα να χλωμιάζεις. Σε …

Ο Αλλοδαπός   Συνήθως φορούσε ανοιχτόχρωμα βαμβακερά παντελόνια και πουκάμισα. Κάποιες φορές φορούσε και λινά ή μάλλινα σακάκια. Έμοιαζε με ακροβάτη τυλιγμένο σε κομψότητα. Μια μέρα χόρευε σε μ…

Καθόμουν στο παγκάκι του πάρκου με την μπίμπι Αλέγια στην αγκαλιά, η οποία μετρούσε τα λεφτά της που τα είχε μοιρασμένα σε δύο πορτοφόλια. Μια πανέμορφη γυναίκα πλησίαζε, μαζί με τον άντρα της. …

Και ξαφνικά βλέπω στην παλάμη μου ένα αρχαίο νόμισμα του ενός ευρώ από το έτος 1999, όπου κάποιος -μάλλον κάποια- είχε γυαλίσει την κεφαλή του και είχε σκαλίσει πάνω της το όνομα «Κριστιάν».  Έν…

Και τελικά έφυγε ο πατέρας μου, που κρατούσε κι εμένα ζωντανή. Με χρειαζόταν ο άντρας με τα αγαπημένα, ασημένια μαλλιά, εκείνος ο νεανίας των 78 ετών. Ειλικρινά, ποτέ μου δεν ένιωσα πως έχω γέρο…

Υπάρχουν highlights, δηλαδή εκλάμψεις, όπου ο άνθρωπος ανοίγει ξαφνικά τα φτερά του, υπερβαίνει τον εαυτό του και πετάει πλέον στην δική του, καθαρή ατμόσφαιρα. Επιτέλους γίνεται ο εαυτός του! Μ…

Κάποτε ήταν ένα μικρό κορίτσι, με σωματότυπο αγοριού, που φορούσε συχνά ένα πράσινο παλτό με -δυστυχώς- κίτρινα κουμπιά. Συχνά, έριχνε στο χώμα ένα καπάκι και το έσπρωχνε μπροστά της με μικρά, …

Όταν ήμουν μικρή, μια μέρα διάβασα ότι υπάρχουν κάτι μεγάλες, χοντρές, ημιδιάφανες μέδουσες, λευκές με μωβ, που κολυμπούν και λάμπουν στη θάλασσα! Λίγο αργότερα η Αδριατική ξέβρασε μια στην ακτή…

Αγόρασα το βιβλίο «The flower book», 1910, σε δημοπρασία στο ebay. Το διαβάζω και κοιτάζω τις  εικόνες του, σαν έργο του Μπλέικ. Το κάθε ένα λουλούδι μοιάζει να ανθίζει για μένα την στιγμή που π…

Είμαι 30 κι εσύ 45 Ένα μυστηριώδες μεγάλο παιδί, ένας μυστηριώδης νέος πατέρας, ένας ενθουσιώδης εραστής. Φροντίζεις να καθόμαστε στα ρεύματα και στον καθαρό αέρα και βάζεις στη θέση τους καταρα…