Αγόρασα το βιβλίο «The flower book», 1910, σε δημοπρασία στο ebay. Το διαβάζω και κοιτάζω τις  εικόνες του, σαν έργο του Μπλέικ.
Το κάθε ένα λουλούδι μοιάζει να ανθίζει για μένα την στιγμή που περπατάω σε έναν παραμυθένιο κήπο. Όλα γίνονται πραγματικότητα.
Βλέπω τα αναρριχώμενα τριαντάφυλλα να αιωρούνται πάνω στους τοίχους και τους φράχτες, να απλώνουν την ανθισμένη ροδόλευκη λάμψη τους πάνω στα σκληρά, απαραίτητα πράγματα.
Βλέπω το Τριαντάφυλλο Maidens blush, βλέπω το αειθαλές Félicité et perpétue.
Βλέπω το Soleil d'or, χρυσοκίτρινο με ροζέ άκρα, βλέπω το Memorial rose και το "minnehaha" που μου θυμίζει το υπέροχο βιβλίο του Φρανκ Βέντεκιντ με θέμα την ανατροφή γυμνών εξαίσιων πλασμάτων.
Βλέπω το τριαντάφυλλο Katharina Zeimet, με τον άγριο χαρακτήρα κάποιων φαινομενικά φινετσάτων γυναικών, το τριαντάφυλλο Konrad Ferdinand Meyer, τo Queen of the Prairies, την λευκή Frau Karl Druschki, το τριαντάφυλλο Souvenir de la Malmaison που βαφτίστηκε την ώρα του θανάτου της Ιωσηφίνας.
Βλέπω αναρριχώμενα τριαντάφυλλα να λάμπουν σε μια ζοφερή χαράδρα, το Crimson Rambler σε τεράστιες γλάστρες. με χρώμα σκουριάς στους μαγικούς κήπους της Ιαπωνίας.
Όμως μάταια ψάχνω το τριαντάφυλλο «Πριγκίπισσα Στέλλα»
Κηπουροί, δείξτε μου ένα τριαντάφυλλο αντάξιό της!
«Πριγκίπισσα Στέλλα», πρέπει να σου δοθεί μια θέση στους κήπους του κόσμου. για να γίνει αισθητή η η αίγλη σου, σε όλους τους ορίζοντες.

(για την ανηψιά μου)
֍֍֍