Έκλαψα

Έκλαψα διαβάζοντας ΕΝΑ απόσπασμα από το δοκίμιο «Κύκλοι» του Έμερσον. Έκλαψα από συγκίνηση και έκλαψα από ζήλια επειδή με πρόλαβε.
«Καμία αγάπη δεν μπορεί να δεσμευτεί μέσω εσωτερικού όρκου και βαθύτατης εμπιστοσύνης τόσο πολύ, ώστε να είναι προστατευμένη και άτρωτη από μια ανώτερη αγάπη! Στη φύση κάθε στιγμή είναι καινούργια, το παρελθόν εξαντλείται πάντα σε νέες δραστηριότητες και λησμονείται. Μόνο το μέλλον είναι ιερό. Τίποτα, τίποτα δεν είναι σίγουρο, δεν είναι αληθινό, παρά μόνο η μετάβαση από το παρελθόν, στο μέλλον. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να είναι ασφαλείς! Αλλά αλίμονο στους βολεμένους! Γιατί μόνο για τους μη ασφαλείς υπάρχει κάποια ελπίδα... να γίνουν άνθρωποι!»
Έκλαψα διαβάζοντας ΑΥΤΟ το απόσπασμα από το δοκίμιο «Κύκλοι» του Έμερσον. Έκλαψα από συγκίνηση και έκλαψα από ζήλια επειδή με πρόλαβε.