Επιτέλους, γίνεται ο εαυτός του.
Μια μέρα, λοιπόν, σε ένα πανηγύρι, είδα ένα άλογο να σέρνει μια από εκείνες τις άμαξες που κανείς δεν χρειάζεται πια και με τις οποίες κάνουν βόλτες κάτι αργόσχολοι, αποπροσανατολισμένοι ρομαντικοί, που ποτέ δεν έχουν καθαρίσει στάβλο.
Ο ανόητος αμαξάς είχε δέσει αδέξια ένα κλαδί με πασχαλιές πίσω από το αυτί του αλόγου, κι εκείνο προσπαθούσε απεγνωσμένα να το ξεφορτωθεί.
Πήγα φουριόζα, έβγαλα το κλαδί, το έβαλα στα δικά μου μαλλιά και έδωσα στον αμαξά είκοσι ευρώ.
«Ήθελα απλώς να το στολίσω...», είπε εκείνος.
«Σαφώς», είπα εγώ.
Μετά πήγα στο γραφείο και έκανα πολλά σημαντικά πράγματα.
Αργότερα σχόλασα και συνέχισα να κάνω διάφορα πράγματα... έκανα αυτό, έκανα το άλλο.
Αλλά κανένα από αυτά δεν ήταν highlight.
.jpg
)
0 Σχόλια