Από την ανεμελιά, στην επίγνωση

Ήταν κατάλευκη η μικρή βασίλισσα - 
σαν τον ήλιο που ξημερώνει
Τα μαλλιά της, φως
πέταλο το πρόσωπό της

«Δεν θα ερωτευτώ ποτέ!»
φώναξε μια μέρα στην ακτή.

«Γιατί;»
ρώτησε ο άντρας, απαλά.

«Αγαπώ το καλοκαίρι
σαν τα τζιτζίκια
και σαν τα τριζόνια.
Όμως ακούω κάτι…
μακριά, στον ορίζοντα.
Έρχονται οι κατακτητές!
Τι θα μας κάνουν;
Δε θα μπορούμε πια
να αγαπάμε το καλοκαίρι
σαν τα τζιτζίκια
και σαν τα τριζόνια…»

«Μικρούλα μου…»
μουρμούρισε ο άντρας.

«Τι;»

«Τίποτα…»

Και η μικρή βασίλισσα
αγαπούσε το καλοκαίρι
σαν τα τζιτζίκια
και σαν τα τριζόνια.