Κάθε άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιεί ένα πληκτρολόγιο που να είναι συνδεδεμένο με την προσωπικότητά του.
Γιατί;
Γιατί οτιδήποτε άλλο είναι ανασταλτικός παράγοντας της σκέψης του. 
Το πληκτρολόγιό του πρέπει να μεταφέρει από μόνο του το πνεύμα και την ψυχή του χρήστη στην οθόνη και να τα μετατρέπει σε γραφή.
Το δικό μου πληκτρολόγιο είναι σαν βιολί Κρεμόνας -μαλακώνει με τη χρήση και σιγά σιγά μετατρέπεται σε βούτυρο. Συχνά, μοιάζει να πετάει μπροστά ακόμα και από τις «πτήσεις της σκέψης» μου, ακόμη και από τις στιγμιαίες εντυπώσεις μου.
Είναι μέντορας.
Όταν κάποιος λέει «γράφω μόνο με το πληκτρολόγιο τάδε», αυτό τον φέρνει πιο κοντά μου, νιώθω ότι τον καταλαβαίνω απόλυτα.
Να μην αναζητήσεις το πληκτρολόγιο που σου ταιριάζει; Να μην έχεις κάνει ποτέ την προσπάθεια
να ανακαλύψεις το αποκλειστικά δικό σου εργαλείο;
Ένας σύγχρονος διανοούμενος θα το έλεγε «ένδειξη ακαλλιέργητης προσωπικότητας».
Όμως εγώ λέω ταπεινά: «Ευχαριστώ, Logitech.»