Να συγχωρήσω τον άνεμο;

Να συγχωρήσω τον άνεμο;
Να συγχωρήσω που πάλι βρέχει και φυσά;
Την καταιγίδα, ξανά και ξανά;

Μπορώ να συγχωρήσω που δεν κολυμπάς σαν δελφίνι
Να συγχωρήσω που δεν περπατάς σαν τσιτάχ
Αργοκίνητοι Σπαρτιάτες
Νωθρές Αμαζόνες
Γιατί τα ανθρώπινα λάθη συγχωρούνται

Μα πώς να συγχωρήσω την κληρονομιά σου;
Να συγχωρήσω τους γονείς, τους παππούδες;
Όλη τη γενεαλογία;
Να συγχωρήσω την οχιά που με δάγκωσε;
Που ακολούθησε τη φύση της;
Που έκανε την αποστολή της;
Ωραία, συγχωρώ και πεθαίνω
Μα είναι ηθικό να ζητάς συγχώρεση για κατι μοιραίο;

Είναι ηθικό να δίνεις συγχώρεση για κάτι μοιραίο; 
Να αγοράζεις διορία με μια ειρήνη ψεύτρα;

Μπορώ να παρατηρώ τον αγώνα σου
Να βλέπω πώς παλεύεις με την κόλαση της ψυχής σου
Ναι, με βαθιά, πολύ βαθιά συγκίνηση
Όμως...

Να συγχωρήσω τον άνεμο;
Να συγχωρήσω που πάλι βρέχει και φυσά;
Την καταιγίδα, ξανά και ξανά;

Άσε να ζήσουμε χωρίς συγχώρεση
Οι αμαρτίες είναι της ώρας, της στιγμής
Και ίσως... ίσως το τίμημα ν’ αξίζει

Ελλεβόρα-Άνα Ζουμάνη Έλντεν