Να συγχωρήσω τον άνεμο; 
Να σύγχωρήσω που πάλι βρέχει και φυσά;
Και θα βρέχει και θα φυσάει ξανά και ξανά;

Μπορώ να  συγχωρήσω που δεν κολυμπάς σαν δελφίνι
Να συγχωρήσω που δεν περπατάς σαν τσιτάχ
Κι ας εκνευρίζει τα μάτια μου
Αργοκίνητοι Σπαρτιάτες
Νωθρές Αμαζόνες
Θα μπορούσα να συγχωρήσω, γιατί η άσκηση θα βοηθούσε

Όμως πως να συγχωρήσω την κληρονομιά σου;
Να συγχωρήσω τους γονείς, τους παππούδες και όλους τους προγόνους σου;
Να συγχωρήσω την οχιά που με δάγκωσε, επειδή αυτή είναι η αποστολή της;
Ωραία, Συγχωρώ και πεθαίνω
Όμως είναι ηθικό να ζητάς συγχώρεση για το αναπόφευκτο; 
Να εξοικονομείς διορία για μια ειρήνη ψεύτρα;

Μπορώ να παρατηρώ τις προσπάθειές και τον αγώνα σου 
Μπορώ να παρατηρώ την μάχη της ψυχής σου με την κόλαση
Ναι, με βαθιά, πολύ βαθιά συγκίνηση

όμως

Μπορώ να συγχωρήσω τον άνεμο;
Μπορώ να συγχωρήσω που πάλι βρέχει και φυσά;
Και θα βρέχει και θα φυσάει ξανά και ξανά;
Άσε να ζήσουμε χωρίς συγχώρεση.
Οι αμαρτίες είναι της μέρας, της στιγμής 
Και ίσως το μαρτύριο ν' αξίζει...
Ελλεβόρα-Άνα Ζουμάνη Έλντεν