Το οπόσουμ είναι ο ήρωας της παραίτησης. Όταν νιώσει ότι η σωτηρία δεν είναι πια στο χέρι του, πέφτει κάτω και παραδίδεται.
Όταν τα ευκίνητά του πόδια και τα κοφτερά του δόντια αποδειχτούν άχρηστα, όταν όλα τα όπλα του αποτύχουν, τότε πέφτει στο πλάι και ό,τι προκύψει. Μια ιδιοφυία. Δεν πολεμά και δεν αντιστέκεσαι περισσότερο από όσο η μάχη έχει ουσία και αναγνωρίζει τη στιγμή που πρέπει να καταθέσει τα όπλα. 
Η νίκη της ήττας.
Ό,τι στα δικά μας μάτια φαντάζει ως «το τελευταίο επιδέξιο κόλπο», για το οπόσουμ είναι μια άκρως σοβαρή υπόθεση, μια απόφαση υπερβατική όσο καμιά άλλη. Θα παίξει το ρόλο του νεκρού την ώρα που σκίζεται, ως την τελευταία του αναπνοή. Προβλέπει το αναπόφευκτο, άρα είναι μια διάνοια.
Άνθρωποι-οπόσουμ υπάρχουν λίγοι. Οι περισσότεροι κοιμούνται με το όπλο δίπλα τους, έχουν πάντα τη νίκη επί της ανούσιας ζωής τους στο κομοδίνο τους.
Άνα Ζουμάνη Έλντεν