
Πώς θα ήταν σήμερα η Ντουμπουντίνα; Πόσο ψηλή; Πόσο όμορφη;
Αυτές οι ερωτήσεις καίνε στην καρδιά εκείνων που εγκατέλειψε.
Θα ήταν τώρα μια 17χρονη κόρη. Μια κόρη μέσα στο σπίτι.
Και η μαμά δεν θα την καταλάμβανε πια τόσο συχνά εκείνο το ακατονόμαστο συναίσθημα της ξαφνικής εγκατάλειψης - - όπως τότε στον δρόμο, όταν έχανε ξαφνικά από τα μάτια της τη μικρούλα Ντουμπουντίνα.
Σίγουρα δεν θα έκανε πια τόσες φάρσες στον δρόμο — όχι πια στα 17.
Φάρσες που τόσο της άρεσε να κάνει για να τρομάζει τη μαμά της.
Και δεν θα εξαφανιζόταν ξαφνικά - - «πάει, χάθηκε το παιδί» - - την ώρα που η μαμά και η θεία Λίλη είχαν για άλλη μια φορά την έντονη συζήτησή τους.
(Και τότε η πανικόβλητη θεία Λίλη ανακαλύπτει ξαφνικά τη μικρή Ντουμπουντίνα...
και τρέχει στην άλλη μεριά του δρόμου...
και η Ντουμπουντίνα θυμώνει, μαλώνει με τη θεία - - γιατί πρόδωσε τη φάρσα της, χάλασε το παιχνίδι.)
Η Ντουμπουντίνα δεν θα έκανε πια φάρσες. Θα ήταν 17.
Όμως πέρασε σε άλλον δρόμο η μικρή Παρλαπιπίτσα.
Και κρύφτηκε. Κρύφτηκε τόσο καλά, που τα αιωνίως ανήσυχα μάτια της μητέρας της δεν την βρίσκουν πια...
Άνα Ζουμάνη -Ελλεβόρα
Φάρσες που τόσο της άρεσε να κάνει για να τρομάζει τη μαμά της.
Και δεν θα εξαφανιζόταν ξαφνικά - - «πάει, χάθηκε το παιδί» - - την ώρα που η μαμά και η θεία Λίλη είχαν για άλλη μια φορά την έντονη συζήτησή τους.
(Και τότε η πανικόβλητη θεία Λίλη ανακαλύπτει ξαφνικά τη μικρή Ντουμπουντίνα...
και τρέχει στην άλλη μεριά του δρόμου...
και η Ντουμπουντίνα θυμώνει, μαλώνει με τη θεία - - γιατί πρόδωσε τη φάρσα της, χάλασε το παιχνίδι.)
Η Ντουμπουντίνα δεν θα έκανε πια φάρσες. Θα ήταν 17.
Όμως πέρασε σε άλλον δρόμο η μικρή Παρλαπιπίτσα.
Και κρύφτηκε. Κρύφτηκε τόσο καλά, που τα αιωνίως ανήσυχα μάτια της μητέρας της δεν την βρίσκουν πια...
Άνα Ζουμάνη -Ελλεβόρα
0 Σχόλια