Ανοιξιάτικο πρωινό στο δημόσιο, ικανοποιητικά αερισμένο πάρκο. Ο αέρας είναι κάπως καλύτερος απ’ ό,τι στο κέντρο της πόλης και οι παιδικές χαρές γεμάτες. Παιδιά παίζουν μόνα ή σε ομάδες, κάθοντ…
Read more »Πριν από λίγες μέρες στεκόμουν, νύχτα, έξω από το παλιό μας σπίτι, και κοίταζα τα σκοτεινά παράθυρα στον δεύτερο όροφο. Εκεί πλάγιαζε η μαμά μου, τσακισμένη από τους ανελέητους πόνους που με έφε…
Read more »Ένας οργανισμός που στερείται ύπνου δεν μπορεί να είναι ούτε ευγενής ούτε τρυφερός. Ζει σε μια μόνιμη κατάσταση ασυνείδητου εκνευρισμού. Και τότε η αμαρτία του στρέφεται εναντίον των συνανθρώπων…
Read more »Καφετιά, γκριζοπράσινη η γη. Καφετιά και τα φύλλα. Το μεγαλείο της φύσης συρρικνώνεται σιγά σιγά, τώρα το φθινόπωρο. Κάποιοι κάθονται στον φθινοπωρινό ήλιο και ελπίζουν να συμβεί κάτι. Μα κι αυ…
Read more »Τώρα που έρχεται η Αλκυόνη... Η άγρια, δύσπιστη αγωνίστρια Που αστράφτει γαλαζοπράσινη στις λίμνες μας Σαν το κολίμπρι στα τροπικά δάση. Το κοφτερό της ράμφελο Σαν το καμάκι του καπετάν Άχαμπ Πο…
Read more »Αγαπώ τη σύντομη, δυναμική διαδικασία.
Το «τηλεγράφημα».
Ό,τι με σοφία κρύβεις είναι πολυτιμότερο απ΄ό,τι με φλυαρία φανερώνεις.
Θέλω να περιγράψω έναν άνθρωπο σε μια σειρά, μια ψυχική εμπειρία σε δέκα σειρές, ένα τοπίο σε μια λέξη.
Τόξο, βέλος, κέντρο.
Αυτά