Η μεγαλειώδης καβαφική φατσάρα

Ο άνθρωπος μπορεί να διορθώσει τα άπειρα λάθη του και να λυτρωθεί από τις συνέπειές τους, ακόμη και στα γεράματα, αν αναγνωρίσει ότι στη ζωή του περπάτησε λάθος δρόμους.
Για να συμβεί όμως αυτό, χρειάζεται ένα βλέμμα προς τα μέσα.
Χωρίς το «γνώθι σαυτόν», η μηχανή της ζωής σπάει στα μισά του δρόμου και γίνεται χίλια κομμάτια. Και τότε κανείς δεν μπορεί να συναρμολογήσει το πολύτιμο δώρο, εκτός από το πνεύμα μέσα μας.

Αλλά ο άνθρωπος δεν αντέχει την αλήθεια. Δεν τολμά να παραδεχτεί τα λάθη του, ούτε καν στα όνειρά του. Φοβάται.

Και τότε κλειδώνεται στο πιο σκοτεινό λαγούμι μέσα του, μαζί με τον καλύτερο εαυτό του... αυτόν που θέλει να βγει από τη φυλακή του, σε έναν ελεύθερο κόσμο.

Κι έτσι έρχεται το βράδυ, και γύρω του κυλιούνται τα όνειρα της νιότης του, οι εμπειρίες της ζωής του και σαπίζουν.
Και αντί για τη μεγαλειώδη καβαφική φατσάρα που του αναλογούσε, φοράει ακόμη τη γκριμάτσα της μαϊμούς που πάντα ήταν.