Η ψυχιατρική ως ξεφόρτωμα ευθυνών

Το να καταγγείλεις την εγκληματική βλακεία των φρενοκομείων είναι σχεδόν μάταιο. Οι γιατροί δεν καταλαβαίνουν τίποτα, και οι νοσοκόμοι λειτουργούν σαν χασάπηδες με στολή, με τη νοοτροπία του σεκιουριτά.

Όποιος φορτώνει τους «προβληματικούς» δικούς του στα ψυχιατρεία και τους παρατάει εκεί...συχνά επ’ αόριστον ...παραδίδει άνθρωπο σε ένα καθεστώς πνευματικής σφαγής.
«Ας το λύσει ο γιατρός, εγώ δεν μπορώ να μπλέκομαι με γρίφους» λένε.
Όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν θέλουν. Το πρόβλημα να περάσει σε χέρια ειδικού, να εξαφανιστεί από το σαλόνι, να κουκουλωθεί με επιστημονική νομιμοποίηση.

 
Σε κυνηγούν οι συνωμότες, Πόπη; Μέσα. Θα στους εξορκίσουν.
Δεν αντέχεις χωρίς τη Σούλα, Αλέξη; Θα στην ξορκίσουν και τη Σούλα.
Δεν θες να φας; Μην ανησυχείς. Έχουν και σωλήνα που φτάνει από τη μύτη στο στομάχι. Μέσα, να σου περάσει η απελπισία (και να σου φορεθεί άλλη, πιο αποστειρωμένη).

Τελικά το σύστημα δεν θεραπεύει, διευκολύνει. Όχι τον ασθενή, αλλά τους υπόλοιπους.

Κι ανάμεσα σε τόσους που «ακούνε φωνές»... δεν μπορεί... μάλλον υπάρχουν κι εγγαστρίμυθοι ψυχίατροι.