Ό,τι μένει όταν η ομορφιά φεύγει

«Σκληραγώγηση» να είναι το μότο, όχι «ομορφιά». Γιατί ως πότε θα είσαι όμορφος; Η ομορφιά φεύγει. Η σκληραγώγηση μένει.

Να αγαπάμε το σφύριγμα του ανέμου, τις καταιγίδες και τη βροχή. Να αγαπάμε τη στιγμή που τα ρούχα μας στάζουν και ατμίζουν μέσα στο ζεστό δωμάτιο, όταν ρουφάς λαίμαργα τη θέρμη που έχασες έξω, στον παλιόκαιρο. Εκεί χτίζεται το σώμα. Εκεί ξυπνά η αίσθηση του μέτρου.
Να εκμεταλλευόμαστε ολόκληρη τη φύση για τη φροντίδα του σώματος και του δέρματός μας. Να αφήνουμε τους πόρους να ανοίγουν, για να δέχονται τα δώρα του κόσμου, όπως ακριβώς ανοίγουν το πνεύμα και η καρδιά. Δεν είναι τυχαία η διακριτική ερώτηση των γιατρών: «λειτουργούν όλα τα ανοίγματα;». Είναι από τις πιο σοβαρές ερωτήσεις που μπορεί να τεθούν.

Ναι. Άνοιξε το δέρμα σου, γυναίκα. Στον ήλιο, στη βροχή, στον άνεμο και στο χιόνι. Μη φοβάσαι τα σημάδια των καιρών. Κι άσε τις πουδραρισμένες να ομορφαίνουν, να μαραίνονται και να χάνονται.