Εκείνη είναι, εκείνος θα γίνει

Κάποιος στέκεται μπροστά στις καλαμιές και ύστερα φεύγει, βυθισμένος σε σιωπηλό, μελαγχολικό συλλογισμό... σαν παγιδευμένος σε θολά όνειρα.
Η λίμνη τραγουδά τα τραγούδια της... ηχεί γλυκά και λυπημένα.
Και όλοι οι βουβοί έχουν τώρα λυτρωθεί και τραγουδούν μαζί της τις δικές τους μελαγχολίες.
Έτσι στέκεται και η θηλυκή καρδιά, σε βουβό συλλογισμό, μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξής της.

Το αγόρι επιθυμεί φανατικά να παγιδεύσει την πεταλούδα στο δίχτυ του.
Όμως η πεταλούδα θέλει να λούζεται με φως και με αέρα... να αιωρείται ελεύθερη πάνω από τις σκιές των λουλουδιών.
Η θηλυκή ψυχή θα υποταχθεί απόλυτα μόνο στον ιδανικό άντρα. Θα διαλυθεί μέσα του... σε εκείνον που όλα τα περιέχει.
Μόνο σε εκείνον θα προσφέρει όλη την ιερή της δύναμη, για την εξέλιξή του.
Διότι εκείνη είναι.
Εκείνος θα γίνει.

Τον σκλάβο της ανεπάρκειάς του τον μισεί, χωρίς να το γνωρίζει.
Είναι η θανάσιμη εχθρός του. Κι ενώ του προσφέρει τα δώρα της μυστηριώδους της ύπαρξης, πενθεί μέσα της την προδομένη της αποστολή.
Αλίμονο στην ολιγαρκή γυναίκα... αλίμονο.
Τα σχέδια της φύσης θα εκδικηθούν.

Γι’ αυτό λέω... Δυσπιστία.
- Αχ, άντρα μου, πότε επιτέλους θα πιστέψεις στην αγάπη μου;

- Όταν θα γίνω ωραίος σαν τον Απόλλωνα, δοτικός σαν τον Ιησού, σοφός σαν τον Σωκράτη, δυνατός σαν τον Ηρακλή, ατρόμητος σαν τον Λεωνίδα...»

Άνα Ζουμάνη - Ελλεβόρα