Ναι… ήταν Νοέμβριος

Τα σφενδαμόφυλλα είναι χρυσοκαφετιά και πάλι.
Στον ορίζοντα μπορείς τα μπρούτζινα δέντρα να μετράς.
Άρα είναι Νοέμβριος.

Στα τέλη του φθινοπώρου, τα χωράφια έχουν τον δικό τους χρυσοκάστανο παλμό.
Η γη κρατά ακόμη τη ζέστη του καλοκαιριού, μα ο αέρας είναι ψυχρός, καθαρός, διάφανος.
Οι κύλινδροι του άχυρου είναι -μπορείς να πεις- αποθήκες του καλοκαιριού που έφυγε, με ό,τι άφησε από την εποχή της αφθονίας.
Ο ουρανός, φαρδύς-πλατύς, χαμηλώνει για να ρουφήξει τις τελευταίες ζεστές ανάσες της φύσης.
Αχ, θαύμα του φθινοπώρου… που δεν κρατάς ποτέ αρκετά.
Που δεν μ' αφήνεις να σε χορτάσω.

Τα σφενδαμόφυλλα είναι χρυσοκαφετιά και πάλι.
Στον ορίζοντα μπορείς τα μπρούτζινα δέντρα να μετράς.
Ναι… ήταν Νοέμβριος!