Αυτοκτονικός.. Η εκδίκηση της κοινωνίας

Αυτοκτονικός
Μια λέξη εκδικητική.

Όταν κάποιος χάσει την όρεξή του για τη ζωή - τρομαγμένος, απογοητευμένος απ’ τη βάρβαρη ύπαρξη, τη σκληρή καθημερινότητα - τότε η αξιοπρεπής, αστική κοινωνία τού απονέμει τον τίτλο,  «αυτοκτονικός».
Έτσι εκδικείται εκείνον που δεν δέχτηκε, απλά και υπάκουα, το μπορδέλο της ζωής ως κάτι αυτονόητο.
«Μπλα, μπλα, μπλα... είναι υποψήφιος αυτοκτονίας, δεν αντέχει τις απαιτήσεις της ζωής...»
Η κοινωνία τιμωρεί τον άνθρωπο που, αντί να ενδώσει στη ζωή, όπως οφείλει και όπως αναμένεται, ενδίδει στον θάνατο. Με δράμα ή χωρίς.
Αρνείται με ειλικρίνεια να στηθεί στην ουρά όπου, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ανήκει.
Εμείς, που συμβιβαζόμαστε με όλα, δεν είμαστε απαραίτητα «δυνατότεροι» ή «ανώτεροι».
Και αλίμονό μας κιόλας. 
Ο Θεός, η φύση, η εσωτερική μας μοίρα κάποτε θα μας τιμωρήσουν ανελέητα για τη σήψη των ιδανικών μας.
Θα εξαφανιστούμε χωρίς να το καταλάβουμε.
Τα ίδια μας τα εγκαταλελειμμένα ιδανικά θα μας πνίγουν - αργά, ανεπαίσθητα - και μόνο λίγοι θα νιώθουμε γιατί γερνάμε, σαπίζουμε, χανόμαστε.
Άνα Ζουμάνη - Ελλεβόρα