Αποφεύξιμα δράματα και αναπόφευκτες τραγωδίες

14 Ιουνίου 2025, 36° στον ίσκιο.
Πόση να ’ναι άραγε η θερμοκρασία στην κοιλάδα Τάδε, εκεί όπου οι φουντουκιές σκιάζουν την ξερή πλαγιά;
Εμείς - - - δηλαδή εγώ - - - δεν έχω πια κανένα καταφύγιο.
Η κάψα προκαλεί μια συνεχή, υστερική λαχτάρα για προστασία. Όμως η ζέστη, όπως τόσα άλλα αναπόφευκτα, δεν πολεμιέται. Μονάχα υφίσταται. Η αντίσταση έχει νόημα μόνο όταν φέρνει αποτέλεσμα.

Κάψα! 36° στον ίσκιο;
Και δεν μπορείς να κάτσεις ήσυχα να αναρωτηθείς μήπως υπάρχουν χειρότερα - - - μονιμότερα κακά εδώ κάτω και αντί γι’ αυτό γκρινιάζεις, «πωωω, έσκασα, ελπίζω αύριο ή μεθαύριο να δροσίσει… Ελπίζω οι μετεωρολόγοι να προέβλεψαν σωστά, γιατί αλλιώς την έκατσα τη βάρκα».
Μα την κάψα τη ξεπερνάς με τις κατάλληλες σκέψεις. Υπάρχουν άλλα, πιο βασανιστικά δράματα που δεν περνούν με τίποτα - - - ούτε με σκέψη, ούτε με προσευχή. Τα μυστήρια του νευρικού μας συστήματος, δηλαδή.
Αλλά εγώ, αν δεν έχω πιο σοβαρό πρόβλημα, θα μετατρέψω το αποφεύξιμο δράμα σε αναπόφευκτη τραγωδία.

Κάψα! 36° στον ίσκιο!
Σημείωσε όμως, η αυξημένη έκκριση ιδρώτα σε απαλλάσσει από περιττά υγρά και ουσίες. Ανακούφιση.
Οι «διατροφικές ανάγκες» μειώνονται  και το στομάχι και το έντερο γιορτάζουν για λίγο την ανάρρωση απ’ τα περιττά όργια του ουρανίσκου σου.

Νομίζω πως, παρά τον ρομαντισμό των αισθήσεων μας, ξέρουμε πολύ καλά τι χρειάζεται το σώμα μας. Κι αυτός ο ρομαντισμός - - - είναι και δεν είναι - - - πολυτέλεια μιας άεργης ψυχής.
Όποιος ζει υπό τον ζυγό της ζωής, δεν μπορεί να στοχαστεί ελεύθερα. Η σκέψη του είναι δεμένη,  όπως κι ο ίδιος.

Ο Διογένης θα έλεγε: «Μη μου κρύβεις τον ήλιο».
Το να ψάχνεις καταφύγιο είναι ήδη ήττα.
Η βόλεψη βολεύει μόνο τους βολεμένους.