Ένας άθλιος κόσμος


Τα κορίτσια γενικώς θέλουν να ζήσουν και όχι μόνο να έχουν υποχρεώσεις, όσο ακόμα έχουν πέραση.Κάποια θέλουν να μεθύσουν για να ξεχάσουν πως αυτό δεν θα συμβαίνει αιώνια. Βρίσκονται ανά πάσα στιγμή σε κίνδυνο, χρειάζονται τη μέθη, πρέπει να μεθύσουν με κάτι που θα τους δώσει καινούρια δύναμη για τη μάχη της ζωής.
Μα κανείς δεν βλέπει στα «ξεβράκωτα» τις λαχτάρες της νεανικής τους καρδιάς. Και γι’ αυτό θα εκδικηθούν. Με τον τρόπο που μπορούν. Σύντομα.
Από την άλλη πλευρά, τα «καλά κορίτσια». Δουλευτάρες. Σεμνές. Νοικοκυρές. Πιστές σε κάποιον ή σε κάτι. Έμαθαν κάτι που τα πάει παραπέρα. Υποτάχτηκαν ή προσαρμόστηκαν στην τάξη του κόσμου.
Είναι πιο ευτυχισμένα; Δεν ξέρω. Αλλά κι εκείνα είναι εκτεθειμένα. Απλώς σε άλλους κινδύνους, άλλες απογοητεύσεις
Μα κανείς δεν βλέπει στα «καλά κορίτσια» τις λαχτάρες της νεανικής τους καρδιάς. Και γι’ αυτό θα εκδικηθούν κι αυτές. Με τον τρόπο που μπορούν. Σύντομα.
Δύο κόσμοι, τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, δύο κόσμοι απόλυτα ίδιοι μεταξύ τους στις σκληρές τους μάχες. Δεν υπάρχουν τα «καλά κορίτσια» χωρίς τα «ξεβράκωτα». Ούτε τα «ξεβράκωτα» χωρίς τα «καλά κορίτσια». Κράτα με να σε κρατώ, να τσακιστούμε στον γκρεμό.
Και μετά είναι οι «άλλοι». Αυτοί που τις θέλουν όλες δυστυχισμένες.. Γι' αυτόν, ή τον άλλο λόγο, ή για κανέναν.
«Καλό κορίτσι», ή «ξεβράκωτο», τι σημασία έχει; Θέλουν απλώς να γεμίσουν το εσωτερικό τους κενό εις βάρος αθώων γυναικών.
Μικρέ άθλιε κόσμε των γυναικών, εσύ, είδωλο ενός κόσμου πιο μεγάλου, πολύ πιο άθλιου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια