Έπεσε χιόνι ξαφνικά, χιόνιζε όλη τη νύχτα. Βαθύς χειμώνας.
Δεν μπορείς ακόμα να κάνεις έλκηθρο, γιατί το χιόνι είναι αφράτο σαν πάπλωμα. Μια χειμωνιάτικη εικόνα, την οποία οιονεί δεν πιστεύεις, τόσο ξαφνικά άλλαξε ο καιρός.
Οι μπότες μου, δώρο του αδερφού μου, εξαφανίστηκαν προχθες. O τίμιος κλέφτης δεν περίμενε τις χιονοπτώσεις, οι οποίες θα με έφερναν σε δύσκολη θέση, προφανώς.
Ήταν πολύτιμες για μένα αν και δεν μου κόστισαν τίποτα. 6 χρόνια είχα την φιλοδοξία να μην τις αντικαταστήσω, ούτε να επιτρέψω να μου τις κλέψουν. Ο σερβιτόρος όμως είπε, άστες  όπου να 'ναι, δε θα συμβεί τίποτε, έχουμε προβλέψει.
Όντως δεν τους συνέβει τίποτε, άλλαξαν απλώς τον ιδιοκτήτη.
Είθε να τις μεταχειρίζεται με την τρυφερότητα που τις μεταχειριζόμουν εγώ, είθε να βρω σύντομα έναν άλλο δωριτή. Κάποιος μάλιστα έκανε ήδη ένα ανεπαίσθητο νεύμα, όμως τελικά αποδείχτηκε πως ήθελε να μιλήσει για τον ξαφνικό χειμώνα και να πει πως ένας «δυνατός άντρας» τον αντέχει και με γαλότσες.
Όταν του είπα ότι δεν έχω ούτε γαλότσες, μου φανέρωσε πως οι γαλότσες είναι ανθυγιεινές γιατί εμποδίζουν την εφίδρωση.
Το χειμερινό μεγαλείο με συγκινεί παρόλα αυτά.
Δεν χιονίζει χρήματα, αλλά έχω και κάποια «έσοδα» να βάλω στον προυπολογισμό του έτους 1896. Τον ξαφνικό χειμώνα και έναν έρωτα.
Και την ειρήνη. Ανταλλαγές τροφών, ανταλλαγές παπουτσιών, ανταλλαγές εραστών, είναι τα μόνα αξιόλογα γεγονότα. Όμως βρίσκεις τον εαυτό σου σε όλα.
Μια φίλη μου είπε, τον βλέπεις εκείνον εκεί; Τελικά δεν είναι τόσο τζέντλεμάν όσο νομίζαμε, φοράει μάλλινες κάλτσες με λουστρίν παπούτσια.
-Συγνώμη, δεν το πρόσεξα μέσα στον άκρατο ενθουσιασμό μου.
-Ένας τόσο οξυδερκής παρατηρητής σαν εσένα;;; Ένας ποιητής;;
-Συμβαίνει. Είμαστε κι εμείς ανθρώπων χαμένα παιδιά
▬

Ποιητής Μισογύνης