To γκουρμέ μαγαζάκι «Τρόφιμα-Ποτά-Φρούτα» πτώχευσε αν και βρισκόταν στο κέντρο της πόλης και ου κυρ Σπύρους πάντα έλεγε: «Ιδώ σι μένα έχ' μόνου λιχουδιές, πρώτου πράμα».

Το μαγαζάκι ήταν «ιδεαλιστικό», δηλαδή «γραφικό», κατά τη γνώμη μας.
Μόνο το καλύτερο για τον πελάτη μας; Τι αρχή είναι αυτή, παρακαλώ, τη σήμερον ημέρα; Αυτό είναι καλό για τα σχολικά βιβλία και για τους εκκολαπτόμενους μαθητές, όχι για την πραγματική, σοβαρή ζωή.
Οι σαρδέλες ήταν σαν μικροί καρχαρίες. Ε, και; Τα ξερά τυριά και τα σαλάμια κατέληγαν στον σκουπιδοτενεκέ και όλοι προειδοποιούνταν να μην αγοράσουν τις ντομάτες, τουλάχιστον όχι αυτήν την  εβδομάδα, με τόσο χάλια συγκομιδή. «Ίσως, ελπίζουμε, πως σύντομα θα έρθουν καλύτερες. Δεν μπορούμε να πουλάμε σκουπίδια στους πελάτες μας, δεν το σηκώνει η καρδιά μας».

Κανείς δεν εκπλήσσεται που χάθηκε το γκουρμέ μαγαζάκι «Τρόφιμα-Ποτά-Φρούτα», παρ' όλα αυτά.
Κάπως έτσι χάνονται και οι αληθινοί δημιουργοί, οι άνθρωποι, τα κορίτσια, τα αγόρια.
Όποιος ευημερεί εδώ κάτω, τώρα ξέρει γιατί ευημερεί.
Άνα Ζουμάνη-Ελλεβόρα