
Από τις λαχτάρες ζούσε κι από τις σπίθες των παθιασμένων ματιών
Απ' το θυμίαμα ζούσε κι απ' τους ψαλμούς των μεθυσμένων καρδιών
Από τις φλόγες ζούσε, την φωτιά και τα λόγια των τρελών ερώτων
Και από την καταστροφή
Ό,τι της πρόσφεραν το δεχόταν με ευγνωμοσύνη και χάριζε το αστραφτερό της γέλιο
Έτσι μεγάλωνε, εκπέμποντας γλυκό φθινοπωρινό φως, απαλή ανοιξιάτικη ζέστη και άγρια καλοκαιρινή κάψα από τα μυστήρια του ηλιακού της συστήματος.
Ώσπου μια μέρα αποσύρθηκε στον χειμώνα της, όπου πλέον απολάμβανε τις λαμπερές ακτίνες του χειμερινού της ήλιου.
Και η θεά των πορτοκαλιών έζησε καλά... αλλά εμείς καλύτερα.
Ana Zumani Elden
0 Σχόλια