‒ Αγαπητή μου Άνα, ξέρω γιατί θυμώνεις

‒ Πονάει η κοιλιά μου 

‒ Ψέματα, θυμώνεις ακόμη επειδή λογοκρίναμε το άρθρο σου. Δυστυχώς όμως έπρεπε. Μη νομίζεις πως το κάναμε με εμπάθεια, ίσα ίσα μάλιστα που κάναμε και συνέδριο. Μετά από ώριμη σκέψη καταλήξαμε πως πρέπει να διαγραφεί η ατάκα, αν κι εγώ προσωπικά δεν θα είχα  πρόβλημα αν έμεναν...»

‒ Μα έγραψα απλώς, «ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, την μουσική έγραψε ένας  άγνωστος μουσικός»

‒ Ακριβώς. Αυτό το «δόξα τω θεώ», δεν μπορούσαμε, δεν θέλαμε να το δεχτούμε υπό τις σημερινές πολυπολιτισμικές σ....

‒ Θεό επικαλέστηκα, όχι θρησκεία, όλοι έχουν έναν ή πολλούς θε...

‒ Ναι αλλά ακούγονται αλλιώς, ήταν προκλητικό, αναρχικό... ελπίζω να το ξεπεράσεις σύντομα.

(Εντάξει, ούτως ή άλλως πάντα ήθελα να γίνω αναρχική όταν μεγαλώσω)
Ελλεβόρα - Άνα Ζουμάνη Έλντεν