Oι γυναίκες εκδικούνται τους άντρες για τις ανεπάρκειες που έχουν... οι ίδιες!
Τα μαλλιά που δεν στρώνουν, τα βυζιά που κρέμονται, η κοιλιά που ξεχειλίζει πάνω από το παντελόνι, τα γόνατα της Σούλας που είναι πιο όμορφα... ατέλειωτος ο κατάλογος ανεπαρκειών της γυναίκας. Ολημερίς κι ολονυχτίς κλαίνε τη σκληρή τους μοίρα, οι γυναίκες, κατασπαράζουν τον εαυτό τους εσωτερικά και δεν το λένε.
Γι' αυτό ο κάθε άντρας πρέπει να είναι κατανοητικός και πάντα έτοιμος να συγχωρήσει (ούτως ή άλλως και η επόμενη ίδια περίπτωση είναι).
Αφού δεν τολμά να το παραδεχτεί, στηρίζεται στην καλοσύνη του άντρα που επιτρέπει τον εαυτό του να «αδικείται».
Και καλά κάνει γιατί η αγάπη του είναι ουράνια και λίγο θεόπνευστη, ενώ η αγάπη της γυναίκας είναι γήινη και λίγο διαολόπνευστη.
Εκείνος έχει την ουράνια δύναμη να υποφέρει, εκείνη τη γήινη αδυναμία να θέλει να είναι ευτυχισμένη.

Ανακόντρα
(Άνα Ζουμάνη)