Ο χορός είναι η πρώτη τέχνη, όχι μόνο στη Γη, αλλά σε όλον τον Κόσμο. Είναι σα να δημιουργήθηκε το Σύμπαν μέσα από ένα φυσερό. Κάποιος φύσηξε και όλα, τα πάντα άρχισαν να γυρίζουν σε αιώνιους κύκλους.
Δε θα σπαταλήσω ούτε μια λέξη για το χορό ως θέαμα, για το χορό «των σκηνών», για την ματαιοδοξία της δεύτερης μπαλαρίνας, την φιλοδοξία της πρίμας, για τα διάφορα είδη του σύγχρονου χορού, για την μπίζνα του χορού γενικώς, γιατί τότε μάλλον θα απογοητευτώ γράφοντας με αποτέλεσμα να τους απογοητεύσω όλους....
Ο χορός αναδύεται από το βάθος των ιστών μου και κινείται πέρα από το σωστό και το λάθος, κινείται πέρα από την κάθε αξιολόγηση, απόδοση, από το κάθε χειροκρότημα.
Ο χορός είναι η «γείωση» και η «ουρανίωση» ταυτόχρονα, είναι ό,τι με φέρνει σε επαφή με όλα εκείνα που με «φτιάχνουν», με φέρνει σε επαφή με ό,τι είμαι: Την φυσική μου κατάσταση, την ιστορία μου, την υγεία μου, την αρρώστιά μου, τη λαγνεία μου, τον πόνο μου, τις χαρές μου και τους φόβους μου, τις προκλήσεις, με όλα μου τα συναισθήματα και την υπαρξιακή μου κατάσταση. Είναι όλες μου οι ζωτικές μου ενέργειες.
Στο χορό «φανερώνομαι».
Με το χορό έρχομαι σε επαφή με τα «γύρω» μου.
Στο χορό κινούμαι, αγγίζω και αφήνω να με αγγίζουν. Έτσι ο χορός είναι και επικοινωνία.
Στο χορό ιδρώνω. Ουάου! Σημαντικό πράγμα. Αποβάλλω περίσσειες ενέργειες… ΑΘΛΟΥΜΑΙ!
Ένα βήμα μπροστά, προς το άλλο.
Χορός σημαίνει ταλαιπωρία χωρίς αμφισβήτηση.. μου κόβεται η αναπνοή και συνεχίζω.. ακόμη ένα βήμα… ακόμη ένα. Υπέρβαση.
Χορός: οδηγώ το κέντρο μου, το μετακινώ, το προκαλώ… μια ειλικρινής αναζήτηση… της γραμμής; Της γραμμής του κύκλου.
Σωματική, «ψυχική» δραστηριότητα. Το αιώνιο παιχνίδι με τη βαρύτητα. Η «μεγαλομανία» να τα βάλω μαζί της.
Κρέμομαι από τη Γη, ανάποδα, τα χέρια πέφτουν προς τον Ουρανό. Ζήτω!
Ο χορός είναι ένα τρελό, γοητευτικό αστείο.
Ο χορός είναι ένα τρελό αστείο που σε μεταφέρει παντού... δηλαδή στο παρόν.
Χόρεψε και χώσε την ζουμερή πατημασιά σου στο Σύμπαν.

Ελλεβόρα
(Άνα Ζ. 'Ελντεν)