Οι Ευτυχισμένοι του Ζωικού Βασιλείου

Οι Κύκνοι: Τα Θεία Πλάσματα των Λιμνών

Τα πιο ελεύθερα και ευτυχισμένα πλάσματα στον κόσμο είναι οι κύκνοι.
Απολαμβάνουν τον ανθρώπινο πολιτισμό στην πιο τρυφερή του εκδοχή: προστασία και..  κυρίως ..ελευθερία. Τον χειμώνα τους ταΐζουν οι Δήμοι. Το φθινόπωρο πετούν γύρω από τις λίμνες, τραγουδώντας και χτυπώντας τα φτερά τους. Οι φωλιές τους προστατεύονται. Τα μικρά τους, τα σεβόμαστε όλοι.
Χωρίς να προσφέρουν τίποτα, οι κύκνοι χαίρουν θαυμασμού, προστασίας και αγάπης.
Κανείς δεν τους κυνηγά. Κανείς δεν τους τρώει..  τάχα μου το κρέας τους είναι άγευστο. Ούτε καν νεκρούς δεν τους ξεπουπουλιάζουμε για μαξιλάρια.

Ενώ η χήνα, απλώς επειδή έχει λίγο πιο κοντό λαιμό…
Ας μη μιλήσουμε για τα μαρτύριά της.

Οι κύκνοι είναι οι «αγαπούλες» των ανθρώπων. Τα φτερά τους κολυμπούν σαν χιονονιφάδες στα νερά των λιμνών, συγκινώντας τις ψυχές των ποιητών.
Μόνο πρόσφατα, ένας νεαρός κωπηλάτης σκότωσε κατά λάθος έναν κύκνο με το κουπί. Ο κύκνος επιτέθηκε στη βάρκα, τρομοκρατώντας κυρίες και παιδιά. Ακόμα κι έτσι, πέθανε ηρωικά, υπερασπιζόμενος κάτι που μόνο εκείνος ήξερε.
Λένε πως στην έκσταση της μάχης δεν νιώθεις τον πόνο.

Ο Αλή Μεχμέτ: Ο Ευνοημένος Εραστής

Ένα ακόμη ευτυχισμένο πλάσμα: ο λευκός, Άραβας επιβήτορας Αλή Μεχμέτ.
Οι ζωτικές του ενέργειες προστατεύονται και λατρεύονται, για να τις διατηρεί ακέραιες... αφιερωμένες στις φοράδες του. Γύρω του σφάζονται, κακοποιούνται και θυσιάζονται ζώα κάθε είδους. Όμως ο ίδιος; Θαυμάζεται, χαϊδεύεται, φροντίζεται. Ζει τη ζωή ενός διαλεγμένου θεού της σάρκας.
Και στο τέλος, του δίνουν το τελευταίο του ψωμί με στοργή, μέχρι να κλείσει ήρεμα τα μάτια του.

Τα Βιδρόσκυλα: Ο Παθιασμένος Μισθωτός Θάνατος

Στους ευνοημένους συγκαταλέγονται και τα βιδρόσκυλα.
Τα σκυλιά που οι Άγγλοι αμολούν σε αγέλες για να κυνηγούν βίδρες. Τα βιδρόσκυλα δεν φοβούνται. Μισούν. Παθολογικά. Οι βίδρες δεν τα ενόχλησαν ποτέ. Τα σκυλιά τις μισούν απλώς επειδή υπάρχουν.
Ο θάνατος από τα κοφτερά δόντια της βίδρας είναι για αυτά λαγνεία.
Κι ίσως να είναι ευτυχισμένα έτσι... γιατί έχουν έναν μόνο σκοπό, να μισούν και να σκοτώνουν. Και τον υπηρετούν με όλη τη δύναμη που τους έδωσε η φύση.

Και οι Άλλοι;

Όμως οι άλλοι;
Οι μη ευνοημένοι του ζωικού κόσμου... και του ανθρώπινου ...ξαπλωμένοι στο προκρούστειο κρεβάτι της καθημερινότητας, ακρωτηριασμένοι για να χωρέσουν στις ανάγκες της ημέρας;
Δεν είναι ούτε μια στιγμή ευτυχισμένοι.
Πεθαίνουν στην υπηρεσία, πενθώντας... έστω και ασυνείδητα ...τη βιασμένη, παραγνωρισμένη φύση τους.