Χιόνι, μεγάλη μου αγάπη και άτυχη, δεν σε θέλω για σκι και για χιονάνθρωπο, για έλκηθρο και για χιονοπόλεμο. Θέλω μόνο να σε κοιτάζω, να σε καταπίνω με τα μάτια μου, μέσα την ψυχή μου, να με παίρνεις απο τον κόσμο τον «αληθινό» και να με πηγαίνεις στον μαγικό κόσμο του χειμώνα, εκεί όπου το κάθε δέντρο είναι μια προσωπικότητα -και ο κάθε θάμνος επίσης.
Σ' αγαπάω πάνω στους ξύλινους φράχτες και τα σιδερένια κιγκλιδώματα, πάνω στις καμινάδες -παντού όπου είσαι άχρηστο για τους ανθρώπους και αδιάφορο.
Σ' αγαπάω όταν τα δέντρα σε τινάζουν απο πάνω τους. όταν ο αέρας σε καρφώνει στο πρόσωπό μου, όταν γίνεσαι ζάχαρη, όταν λιώνεις στις λίμνες και πεθαίνεις
Θέλω μόνο να σε βλέπω - - - με αιώνια αγάπη με αιώνιο ενθουσιασμό, με αιώνια μελαγχολία.
Ελλεβόρα-Άνα Ζουμάνη Έλντεν