Οι έξυπνοι Ιάπωνες χρησιμοποιούν τους κορμοράνους ως ιδανικούς ψαράδες. Τους περνούν ένα σιδερένιο δαχτυλίδι στο λαιμό, το οποίο τους επιτρέπει να αρπάξουν το ψάρι, αλλά δεν τους επιτρέπει να το καταπιούν. Και ο κορμοράνος φέρνει το ψάρι στον ψαρά, όπως το κυνηγόσκυλο φέρνει το θήραμα στον κυνηγό. Συνεργασία.
Εμάς τους Ευρωπαίους, όμως, μας διακατέχει ένας λανθάνων ρομαντισμός. Προστατεύουμε τους αδηφάγους ληστές ψαριών και τους αφήνουμε να καταπίνουν ψάρια σαν ζωντανές φαγάνες με φτερά.
Και την πληρώνουν οι ψαράδες.Αλλά οι «ζωόφιλοι» θαυμάζουν και αγαπάνε τα πουλιά που μοιάζουν με μαύρες χοντρές χήνες, αφού δεν έχουν να χάσουν κάτι.
Κι αν τελικά πυροβολήσουμε έναν κορμοράνο, δικαίως, αφού είναι ληστής, τότε θα παραπονεθούν: «Και πάλι χάθηκε ένα στολίδι του τόπου μας».
Αλλά το ψαράκι τους το θέλουν στο πιάτο τους, οι φίλοι των ζώων...
Ελλεβόρα - Άνα Ζουμάνη 'Ελντεν
0 Σχόλια