Η Σοφούλα, η γαλοπούλα

Αυτή είναι η Σοφούλα, η γαλοπούλα μας.

Η γαλοπούλα είναι ένα πλάσμα που υπάρχει για να αμφισβητεί την αισθητική μας βεβαιότητα. Κανεις δεν την λέει όμορφη, αλλά όταν απλώνει το φτέρωμά της στο φως, μεταμορφώνεται σε βασίλισσα της αυλής.
Η γαλοπούλα είναι Αμερικανίδα στην ψυχή, αφού κατάγεται από την Αμερική, Ευρωπαία στο πιάτο και Ασιάτισσα στο όνομα (turkey).
Οι Αζτέκοι την θεωρούσαν ιερή, σύμβολο της αφθονίας, αλλά και της υπερβολής. Γιατί, όπως και ο άνθρωπος, η γαλοπούλα έχει τη συνήθεια να φουσκώνει παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται. Μια μικρή σκιά, ένας ανεπαίσθητος θόρυβος, κι αμέσως φουσκώνει, για να δείξει πόση δύναμη θα ήθελε να έχει.
Κι έτσι, μέσα στους αιώνες, η γαλοπούλα έγινε ο καθρέφτης μας. Ένα πλάσμα που προσπαθεί απεγνωσμένα να δείχνει μεγάλο, λαμπερό, σημαντικό, ενώ στην ουσία θέλει απλώς να μην την πατήσουν.
Η ειρωνεία είναι πως η γαλοπούλα, αυτό το «γελοίο» πτηνό, έχει εξαιρετική μνήμη, κοινωνική οργάνωση και τρυφερότητα. Μπορεί να αναγνωρίσει πρόσωπα ανθρώπων, να νιώσει στοργή, να πενθήσει για την απουσία τους.
Όπως και να ΄χει, από την γαλοπούλα μαθαίνουμε ότι η ζωή είναι γεμάτη πλάσματα που παρεξηγούνται, απλώς και μονο επειδή δεν χωράνε στα μέτρα της χάρης και τα πρότυπα της ομορφιάς. Και ότι τα αρσενικά φουσκώνουν από πόθο, τα θηλυκά όταν κινδυνεύουν. Δηλαδή ότι το πολύ το φούσκωμα είναι πάντα ζήτημα φόβου. Απλώς με διαφορετικό ένδυμα.