Πεταλούδα του Σεμπτέμβρη

Ο δρόμος έρημος. Σιγή επικρατεί.

Μία γαλάζια πεταλούδα πλησιάζει έναν φεγγίτη. Μήπως τον νόμισε για πασχαλιά; Ή μήπως πλανήθηκε πάλι κάποιος ποιητὴς και έχασε τον δρόμο του;
Απέναντι, στο μπαλκόνι, γλυκιά παιδούλα, επτάχρονη, τυλίγει κλωστές σε ένα χαρτόνι. Με χέρια νεραϊδένια περιστρέφει την κλωστὴ, πιο χαριτωμένη από όλες τις χαριτωμένες. Όλη την ψυχή της έδωσε στην άχρηστη ενασχόληση, σαν να ήταν λειτουργία μυστική.
Ήρθε φίλη, επιθυμώντας να αναπαυθεί κοντά μου, να ανοίξει την καρδιά της, να ελαφρωθεί.
Όμως εγώ βλέπω πρὸς την μικρή κλωστοτυλίχτρα, που δεν ξέρει τίποτα για μένα - κι όμως, τα ξέρει όλα.
«Σήμερα είσαι αλλού», μου λέει η επισκέπτρια, κι αποσύρεται σιωπηλά.
Και η γαλάζια πεταλούδα; 

Μάλλον γυρεύει αληθινές πασχαλιές πάνω από τις στέγες... ή κάπου αλλού