Ο Ρενουάρ στην αυλή μας

Και ξαφνικά,  η ζωή και η σύμπτωση ζωγράφισαν έναν πίνακα του Ρενουάρ στη αυλή μας, και μια στιγμή χωρίς πρόθεση, έγινε αιωνιότητα.

Όλοι οι δάσκαλοι του κόσμου προσπαθούν να διδάξουν στους ανθρώπους πώς να αποκτήσουν ψυχή. Μια τέτοια δασκάλα είμαι κι εγώ.
Όμως εσάς, τρυφερότατες, δεν χρειάζεται να σας μάθουμε τίποτα. Η μοίρα η ίδια σάς έβαλε την ψυχή στην κούνια - - τον οδηγό μέσα στο χάος μιας ωραίας, γυναικείας ζωής. Όλα πάνω σας, μέσα σας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ψυχή, που βρήκε καταφύγιο σε ένα λεπτό, διάφανο κέλυφος.
Όλα πάνω σας, μέσα σας, είναι τρυφερά, ευαίσθητα, ευγενή, εξωκοσμικά... η κίνηση των χεριών σας, τα εύθραυστα μικρά δάχτυλα, η ματιά των ματιών σας, ο ήχος της φωνής σας, το αμήχανο γέλιο σας.
Δεν μπορείτε, ή μάλλον δεν θέλετε, να πληγώσετε κανέναν. Κι αν το κάνετε, αμέσως το μετανιώνετε και γίνεστε δάκρυα. Γιατί οι μεγάλοι κλαίνε, αλλά τα μικρά κορίτσια γίνονται δάκρυα.
Κι αν μου αντιμιλήσετε και μου πείτε πως κάνω λάθος, και πως κι εσείς πληγώνετε ανθρώπους, θα σας το πω καθαρά: Ναι. Αλλά μόνο όσους δεν αξίζουν τίποτα καλύτερο.