Just one more thing... ο Κολόμπο θα ζει για πάντα στις καρδιές μας

Ο Πίτερ Φολκ απέκτησε το πρώτο του γυάλινο μάτι στα τρία του χρόνια, όταν του αφαιρέθηκε το δεξί μάτι μαζί με τον όγκο που μεγάλωνε μέσα του.

«Για τα ίδια λεφτά μπορώ να έχω ηθοποιό με δύο μάτια.», είπε ο Χάρι Κοέν, αφεντικό των Columbia Pictures, μετά την οντισιόν για έναν ρόλο. Αλλά ο Κολόμπο χρειάστηκε μόνο ένα. Και μ’ αυτό έβλεπε καλύτερα από όλους τους άλλους... τουλάχιστον εκεί που πρέπει να δει κανείς.

Ο Κολόμπο δεν είχε στυλ, ούτε υφάκι, δεν είχε δεύτερο όνομα, δεν είχε υπεροψία, δεν καταχραζόνταν εξουσία. Ένας αστυνομικός που δεν φώναζε, δεν χτυπούσε, δεν έλυνε υποθέσεις με όπλο, αλλά με παρατηρητικότητα, υπομονή και σοφία. Φορούσε την ίδια σακουλιασμένη καμπαρντίνα, οδηγούσε το ίδιο σαράβαλο Peugeot, με συνοδηγό τον σκύλο τον Ντογκ και μιλούσε σαν να ζητούσε συγγνώμη που υπάρχει.

Όταν όμως έμπαινε στο σπίτι σου και φεύγοντας έλεγε εκείνο το "Just one more thing...", η τύχη σου είχε σφραγιστεί, χωρίς χειροπέδες χωρίς αναλύσεις DNA, παρά μόνο με μυαλό, και με μανία για λεπτομέρεια και τους συσχετισμούς.
Ένα μυαλό που, προς το τέλος της ζωής του, διαβρώθηκε από το Αλτσχάιμερ, τόσο βαριά, που ο Πίτερ δεν θυμόταν ούτε μία από τις 69 υποθέσεις που είχε λύσει από το 1968 ως το 2002.

Ήρεμος, ταπεινός, υπομονετικός και πάντα δέκα βήματα μπροστά. 

Χαμηλών τόνων γιατί δεν χρειάζεται να φαίνεσαι ευφυής για να είσαι. Η εξυπνάδα δεν χρειάζεται ντουντούκα.
Κολόμπο, θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας.