«Αχ αχ αχ αχ! Οι φινετσάτες κυρίες μας θα δυσκολευτούν πολύ να απογαλακτιστούν από τα τρυφερά κατασκευάσματα σιταριού και να συνηθίσουν το νέο τύπο ψωμιού».  θρηνούν κάτι εφημερίδες του Α' παγκοσμίου πολέμου που ανακάλυψα σήμερα στα ράφια του πεθερού μου. 
Χα χα χα χα! Ναι. Και οι κύριοί σας θα δυσκολευτούν επίσης να συνηθίσουν τις σφαίρες στην πλάτη, στο συκώτι , τα νεφρά, την καρδιά και στου νέου τύπου ταλαιπωρίας στα χαρακωματα!
*
Πολύ μυστηριώδης, πολύ λυτρωτική και πολύ τρομακτική είναι η στιγμή που τελειώνει ξαφνικά η λαχτάρα, η απόγνωση τού να μην μπορείς πλέον να αγγίξεις το αγαπημένο χέρι.
Είναι πιο τρομακτική η στιγμή της αποδοχής της απώλειας, από την στιγμή της απώλειας τής ίδιας;;!!
Ναι!
*
Μια κακιωμένη, άπιστη σκατόγατα έχει σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον από έναν άκακο, πιστό χαζόσκυλο που κουνάει όλη μέρα την ουρά του για ένα πιάτο φαγητό.
Αλλά στην τελική απολαμβάνεις που κάποιος είναι τρομερά χαρούμενος όταν γυρνάς σπίτι - και τρομερά απελπισμένος όταν φεύγεις.
»Θεέ μου, ο σκύλος μου στενοχωρήθηκε τόσο πολύ που τον άφησα στο σπίτι σήμερα! Αχ, ελπίζω να μην αρρωστήσει από λαχτάρα!«
*
Ακόμα και ο σκύλος είναι πολύτιμος όσο μας λαχταρά όταν λείπουμε. Ένας σκύλος που δεν μας λαχταρά, είναι ένας σκύλος απλά. 
*
Il y a un mystere qui vous fait vivre - - - la femme!
Il y a une realite qui vous fait mourir - - - la femme!

 

~Ελλεβόρα