Όλα τα λιβάδια του κόσμου

Περικυκλωμένο από μικρά δάση, σαν μια τεράστια λίμνη ανοιχτού πράσινου, απλώνεται το λιβάδι πίσω από την πόλη. Το γρασίδι, απαλό και πυκνό, σπαρμένο αραιά με μωβ και ροζ άνθη, μένει άθικτο από ανθρώπινα βήματα. Σαν παρθενικό έδαφος.
Έτσι είναι τα λιβάδια εκεί που κανείς εξερευνητής δεν έφτασε. Έτσι ήταν τα λιβάδια πριν υπάρξουν άνθρωποι στη γη.
Τα σύννεφα που περνούν, σκοτεινιάζουν κάποια κομμάτια του λιβαδιού, ενώ άλλες περιοχές λάμπουν ξαφνικά, καθώς ο άνεμος σηκώνει τις λεπίδες των χόρτων.
Στις άκρες, παρέες από δέντρα στέκουν σαν μικρά νησιά, προσφέροντας ίσκιο... σε κανέναν.
Από τη γη και το δάσος, ο ήλιος αποστάζει ένα έντονο άρωμα.
Θα έπρεπε να γράφουμε ολόκληρα βιβλία για τα λιβάδια.

Το λιβάδι στην άλλη μεριά της πόλης, εκεί που το άστυ αραιώνει, εξατμίζεται, γεμάτο παιδιά, μαμάδες, νταντάδες, θείες και γιαγιάδες. Πνιγμένο στη σκόνη των χωματόδρομων, προσφέρει ακόμη λίγη ξεκούραση. Και αργά το βράδυ, ίσως και λίγη ευτυχία.

Το υπέροχο λιβάδι στους πρόποδες του χιονισμένου βουνού... Δύο ώρες χρειάζεσαι για να το διασχίσεις. Δέκα κηπουροί, μία βδομάδα το κουρεύουν. Εκεί μεγαλώνει ένα άνθος που μυρίζει απαλά σαν σοκολάτα.

Και μετά…

Tο υγρό λιβάδι με το ρυάκι να το διασχίζει.

Το ξερό λιβάδι με τα κοντά χόρτα.
Το καφέ λιβάδι, εκεί που φυτρώνουν καλάμια.
Το λευκό λιβάδι, γεμάτο από άνθη σαν νιφάδες χιονιού.
Το κίτρινο λιβάδι.
Το ροζέ λιβάδι.
Το πορφυρό λιβάδι.

Και να μη ξεχνάμε το λιβάδι του αγγλικού ανακτόρου. Που έγινε αυτό που είναι, μετά από τετρακόσια χρόνια φροντίδας και καλλιέργειας. Δηλαδή, βασιλικό...

«Εεεεεεεε!!», φωνάζει μια φωνή μέσα από τον συγγραφέα, «ξέφυγες! Η μικρή παρένθεση για τα λιβάδια, έγινε τεράστια!».
Συγνώμη... πάμε από την αρχή:

Περικυκλωμένο από σκοτεινό δάσος, σαν μια τεράστια λίμνη από ανοιχτό πράσινο γρασίδι, είναι το λιβάδι πίσω από την πόλη. Μερικές φορές, όμως,  γλυστράει μια ονειρική ματιά πάνω του. Τις φεγγαρόλουστες νύχτες, μάλιστα, εκπνέει λευκή ομίχλη και....