Αν πας μια βόλτα στο φρενοκομείο, θα δεις μια χαρά ανθρώπους. Όλα πάνω τους είναι φυσιολογικά. εκτός από μια, ίσως ασήμαντη εμμονή.
Τι πειράζει που ο ένας πιστεύει πως είναι αυτοκράτορας και η άλλη πιστεύει πως είναι βασίλισσα;
Όμως έξω, στο μεγάλο τρελοκομείο, ο κάθε ένας είναι γεμάτος εμμονές, ψευδαισθήσεις κι αυταπάτες... Έξω κυκλοφορούν οι αληθινά αξιολύπητοι.
Ο ένας έχει πολλές μεγάλες φιλοδοξίες και ούτε ένα μικρό ταλέντο.
Η άλλη περιμένει να αγαπηθεί από έναν άντρα που δεν θέλει ούτε να τη δει.
Ο ένας πιστεύει πως θα μείνει για πάντα νέος, πως δεν βλέπουμε τα σημάδια της αποσύνθεσης στο πρόσωπό του.
Η άλλη επίσης
Ο ένας παρακαλά να του κάτσει μια που δεν αξίζει ούτε το όνομά της να θυμάσαι, πόσο μάλλον το τηλέφωνό της.
Η άλλη νιώθει βαθιά ικανοποίηση επειδή θέλει να της κάτσει κάποιος που ούτε το πρόσωπό του αξίζει να θυμάσαι, πόσο μάλλον το όνομά του.
Η μια σαβουροπαντρεύεται και νιώθει ολοκληρωμένη
Ο άλλος σαβουρογαμεί και νιώθει ολοκληρωμένος
Ο ένας κερνάει ένα ποτήρι μπύρα και είναι πεπεισμένος πως έκανε μια κατάκτηση.
Η άλλη κερνιέται ένα ποτήρι μπύρα και είναι πεπεισμένη πως έκανε μια μεγάλη κατάκτηση.
Ο ένας μαρσάρει το ακριβό του αυτοκίνητο και πιστεύει ότι ο θόρυβος μεγαλώνει το λυπημένο του σκουλήκι.
Η άλλη κυκλοφορεί με τσάντα «βουιτόν» και πιστεύει ότι έτσι θα γίνει χαρούμενο το λυπημένο της το στρείδι. 
Όμως οι γυναίκες νιώθουν πιο έντονα το τρελοκομείο της ζωής.
Οι άντρες λιγότερο. Τα παίρνουν όλα πολύ σοβαρά.