Μυρίζω, άρα υπάρχω

Η γυναίκα έχει την ιδιότητα να απορροφά τις μυρωδιές του περιβάλλοντος όπου βρίσκεται και κινείται.
Αν είναι στο κομμωτήριο, μυρίζει χημικά.
Αν βρίσκεται στον κήπο, μυρίζει βότανα και χόρτα.
Αν στο λιβάδι - γρασίδι και σανό.
Κι αν βρεθεί στον στάβλο, μυρίζει ευλογημένη κοπριά.

Αυτό είναι και καλό και κακό ταυτόχρονα,  γιατί, όπως απορροφά τη μυρωδιά του κήπου της, έτσι απορροφά και τη μυρωδιά του κακού άντρα της - τη βρόμα του ψέματος, της ματαιοδοξίας και της απογοήτευσης.
Ο κακός άντρας βρομάει.

Σε καλό άντρα δεν μυρίζει ποτέ η γυναίκα, γιατί λόγω «ἀορίστου ψυχικῆς συνάφειας» εκείνος κρατά απόσταση σεβασμού (όχι στο σεξ).

Ως εκ τούτου, οι πολύτιμες γυναίκες θα έπρεπε να επισκέπτονται συχνά τη φύση, ή να μένουν στην ιερή μοναξιά του δωματίου τους.

Τα καλά βιβλία δεν βρομάνε.
Ούτε η καλή μουσική.
Ούτε η γυμναστική. 

Ούτε η καλή διατροφή.
Αυτά τα πράγματα έχουν καλά φίλτρα.
Έτσι η γυναίκα κερδίζει μια σταγόνα ανθρωπιάς… πίσω από το αυτί της.

Όλα τα άλλα πράγματα δεν έχουν φίλτρα.