Είναι ένα πράγμα στη ζωή που με συγκλονίζει βαθύτερα από όλα τα άλλα. Το κελάηδημα του κότσυφα στη σκοτεινή γαλήνη.
Είναι η ανιδιοτέλεια που έγινε τραγούδι ενάντια στους σκοτεινούς κινδύνους που απειλούν την αγάπη.
Είναι  προειδοποίηση.
Είναι ο θρήνος της αγάπης που ηχεί μέσα στον σκοτεινό της κήπο. 
Συναισθήματα, κρυμμένα μέσα στον άνθρωπο, ειδικά στις παλιές μάνες που αποχαιρετούν τα αγαπημένα τους παιδιά, όταν δεν τις χρειάζονται πια.
Θρηνούν σιωπηλά οι έμψυχοι άνθρωποι, αλλά η ευγενής λύπη του Κότσυφα  ηχεί δυνατά στον σκοτεινό, σκληρό κόσμο.
Όλα τα κρυφά και τραγικά βιώματα της υπηρέτριας ανθρώπινης καρδιάς αντηχούν στο τραγούδι του Κότσυφα. 
Αλλά οι άνθρωποι δεν ακούνε τίποτα εκτός από τα πάθη τους. Ο βρυχηθμός τους επισκιάζει τα πάντα και τους οδηγεί στην άβυσσο.
Ελλεβόρα - Άνα Ζουμάνη