Υπέροχος ήταν ο αέρας του Οκτώβρη όταν επισκέφτηκα το πάρκο «Schönbrunn»* με ένα τρυφερό  πλάσμα στο πλάι μου. 
Τα θερμοκήπια ήταν σαν ευάερα παραμυθένια κάστρα και μέσα η ομίχλη των τροπικών πρωτόγονων δασών -ζεστή, υγρή- αγχωτική. 
Εκεί είδαμε ένα δέντρο που τόξωνε χιλιάδες κλαδιά πάνω μας, τα άφηνε να αιωρούνται, να μας περικυκλώνουν και να μας τυλίγουν στο σκοτάδι. 
Είδαμε τα ροδοκόκκινα φλαμίνγκο, που ζουν σχεδόν τόσο όμορφα όσο και στην ελευθερία, απλώς πιο ασφαλή. Έχουν το λιβάδι τους, έχουν την λίμνη τους, έχουν τον γαλανό ουρανό. 
Αντίθετα, οι ιπτάμενοι φυλακισμένοι δεν είναι χαρούμενοι. Ο κόνδορας, ο γύπας, ο χρυσαετός. Ο αραιός αέρας πάνω στις παγωμένες κορυφές δεν αντικαθιστάται. Κάθονται πάνω στα κλαδιά και το κακιωμένο τους μάτι φανερώνει ότι δεν έχουν προσαρμοστεί και ούτε πρόκεται 
Το μικροσκοπικό ελάφι από τις Σούνδες πλησιάζει με εμπιστοσύνη,  αλλά μόνο για να εξαφανιστεί πάλι με ελαφρά πηδηματάκια. Η καστανοκίτρινη γούνα του, παχιά και βελούδινη, έχει κύματα μέσα της, σαν νερά που φουσκώνουν από τον άνεμο. Λαχταράς να το χαϊδέψεις με τα δάκτυλά σου, όπως το δέρμα της λατρεμένης ερωμένης. 
Σε ένα μεγάλο κλουβί, πάνω σε ένα χοντρό κλαδί κάθεται ο αγριόκουρκος. Αγριόκουρκος στο κλουβί! Ο μυστικομανής, μυστηριώδης αγριόκουρκος, απαχθείς από τους κρυψώνες του και εκτεθειμένος σε αδιάκριτα μάτια.
Είδαμε και τον στεφανωμένο γερανό με τα γαλαζοπράσινα μάτια και το φανταχτερό στεφάνι που λάμπει σαν αστέρι πάνω στο κεφάλι του.
Ο γερανός έβγαζε κάτι κουδουνιστές κραυγές όταν φτάναμε στον βοτανικό κήπο. Το γρασίδι μύριζε σαν βοσκοτόπια. Εκεί καθίσαμε σε ένα παγκάκι. Απλώς καθίσαμε απέναντι από το ευωδιαστό λιβάδι.
Άνα Ζουμάνη Έλντεν
Άνα Ζουμάνη Έλντεν
~~~~~~~~~
*Ο ζωολογικός κήπος στο πάρκο του κάστρου Schönbrunn στη Βιέννη, ιδρύθηκε από τους Αψβούργους το 1752 και είναι ο παλαιότερος ζωολογικός κήπος στον κόσμο.

Πίνακας «Schönbrunn» του Κλίμτ