«Τα παιδιά της γειτονιάς»
  Τι ρομαντισμός!

Πάντα βλέπονται και δεν βλέπονται, τα παιδιά της γειτονιάς.
Σαν να είναι μαζί και όμως χώρια, ενωμένα-χωρισμένα από τον φωτεινό-σκοτεινό δρόμο, τα παιδιά της γειτονιάς.
Ακούνε τις φωνές τους, το γέλιο και το κλάμα τους και δεν ξέρουν τίποτα - - - και ξέρουν τα πάντα, τα παιδιά της γειτονιάς.
Και πώς μιλούν οι γονείς των δυο πεζοδρομίων για τα παιδιά; Σα να ήξεραν.
Όμως δεν ξέρουν τίποτα, ευτυχώς!
Ο φωτεινός-σκοτεινός δρόμος τα χωρίζει - τα ενώνει. Κι όταν υποφέρουν κι όταν χαίρονται κι όταν λαχταρούν - - -
Κι όταν κάποτε χάνονται, τότε λες στα πεταχτά, «ήταν απλώς τα παιδιά της γειτονιάς».

Άνα Ζουμάνη Έλντεν
Ana Zumani Elden