Το πρωί που ξυπνάω βιώνω ένα σωρό σκοτεινά θαύματα και αινίγματα: που υπάρχω... που έχω μια ντουζιέρα και σαμπουάν... που τρέχει το νερό.. που ο καφές κάνει φουσκάλες, που το γάλα είναι άσπρο, που η χθεσινή μέρα ήταν ένα αυτοτελές, περίεργα μακρύ κομμάτι από κάτι, συχνά βαρετό, τελείως ακατανόητο, χωρίς συμπέρασμα... η δυσάρεστη ένταση της νέας ημέρας που ανατέλλει, που πιθανώς θα γίνει μεγάλη, βαρετή, ακατανόητη, χωρίς συμπέρασμα... φτωχή σε πλούσιες εμπειρίες.
Με λίγα λόγια το κάθε ξύπνημα είναι ένα μυστήριο για εκείνον που του δωρίστηκε μια εύρυθμη μυστικιστική ψυχή, δηλαδή τον «μαχμουρλή»...
Ελλεβόρα - Άνα Ζουμάνη 'Ελντεν