Οι άνθρωποι γεννιούνται για να παίρνουν τον εύκολο δρόμο, με γνώμονα το αδιάλειπτο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που ακούραστα τους φυλάει κάτω από τα προστατευτικά του φτερά.
Όμως, ξαφνικά, εμφανίζεται κάποιος στον ορίζοντα, μόνος και απροστάτευτος, από την πρώτη στιγμή εκτεθειμένος στους κινδύνους της ύπαρξης.
Μάλλον, τρομακτικά έκπληκτος κι ο ίδιος, διαπιστώνει πως είναι απελευθερωμένος από την αυτοσυντήρηση, πως ήρθε στον κόσμο με τη σάρκα, τα οστά και την ψυχή όλης της ανθρωπότητας.Ό,τι σκέφτεται, είναι η σκέψη των εκατομμυρίων που δεν θέλουν να σκεφτούν.
Ό,τι νιώθει, είναι το αίσθημα των εκατομμυρίων που δεν θέλουν να νιώσουν.
Ό,τι λέει, είναι η γλώσσα των εκατομμυρίων που δεν θέλουν να μιλήσουν.
Ό,τι πράττει, είναι η πράξη των εκατομμυρίων που δεν θέλουν να πράξουν.
Γεννήθηκε χωρίς το ένστικτο της επιβίωσης, όπως η μητέρα που ρίχνεται στον κίνδυνο για το παιδί της, ελεύθερη απ’ το όποιο προστατευτικό, παραλυτικό αίσθημα. Όλες τις τρυφερότητες, τις ανιδιοτέλειες, τις προθέσεις, τις έχει για το δικό του «εκλεκτό παιδί». Το δικό του ιδανικό.
Ας θυμόμαστε πότε πότε, ευλαβικά, αυτό το μικρό, ευαίσθητο παιδί - την ανθρωπότητα - κι όλους τους ευαίσθητους-σκληρούς, τους απελευθερωμένους από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ήρωες.
Εμείς, οι κουρασμένοι και άχρηστοι φύλακες του ενστίκτου της αυτοπροστασίας.
.jpg
)
0 Σχόλια