Κόψε, κακό παιδί, για να μάθεις.

Μάης
Το σύμβολο της «χρυσής πικραλίδας»... και το αντίθετο.

Στα γήπεδα, σε εγκαταλελειμμένους κήπους, στα λιβάδια, στις παρυφές των δασών... παντού πικραλίδες. Ο κόσμος είναι διάσπαρτος με πράσινο και χρυσοκίτρινο.
Η πικραλίδα είναι ένα αγριόχορτο με πανοπλία.  Και ασπίδα, τον πικρό ζωμό που εκκρίνει στους μίσχους της.
Ένα κορίτσι κρατάει ένα μπουκέτο στο χέρι. Είναι πικραλίδες.
(Κόψε, κακό παιδί, για να μάθεις.)

Το Μάη οι πικραλίδες ανθίζουν παντού. Η πικραλίδα είναι το σήμα του Μάη. Ο Μάης είναι το σήμα της πικραλίδας.
Θα μου πεις, «να, πάλι κάτι ανάποδο». Για όλους τους άλλους, η μάρκα του Μάη είναι η πασχαλιά. Και κάτι άλλα τρυφερά λουλούδια που δεν τα θυμάμαι.
Η πασχαλιά είναι το λουλούδι-θαύμα. Το λουλούδι το όμορφο, το τρυφερό, το μυρωδάτο. Το λουλούδι που μεθάει τους ποιητές.
Λιγερόκορμη, στητή, αναγνωρίσιμη. Όλοι τη γνωρίζουν και όλοι τη μυρίζουν.
Όχι σαν την πικραλίδα. Που είναι πικρή. Και κοντή. Και χωρίς φιλοδοξίες.
Η πασχαλιά είναι αναγνωρισμένη. Πολυαγαπημένη. Πολυτραγουδισμένη. Και την προστατεύουν όλοι.
Την προστατεύουν και οι αστυνόμοι.

Δεν πειράζει.
Την πικραλίδα την προστατεύει ο Θεός.