Μεταξύ άντρα και γυναίκας πρέπει να κυριαρχεί μια μυστηριώδης ενότητα.
Μπροστά στο κάθε παρτέρι, στον κάθε κήπο, το κάθε τοπίο, μπροστά στο κάθε θεατρικό, τον κάθε πίνακα ή ποίημα, μπροστά στο κάθε κτίριο, παλιό ή νέο, μπροστά στην κάθε βιτρίνα, στο δρόμο, μπροστά στο κελάηδισμα ενός πουλιού, σε ένα παιδί που παίζει, μπροστά στις τραγικές γελοιότητες όλων των ενηλίκων.
Η τραγωδία ξεκινά όταν ο ένας πει κρυφοεκνευρισμένος στον άλλο: «Σοβαρά σου αρέσει αυτό το πράγμα, αγαπητή μου;» ή «αγαπητέ μου;» Τις περισσότερες φορές είναι «αγαπητέ μου». Γιατί οι γυναίκες εκνευρίζονται και απογοητεύονται πολύ πιο εύκολα.
Ο άντρας παραδίδεται πιο γρήγορα στην «μοίρα» του.
Δόξα τω Θεώ η γυναίκα έχει την λεγόμενη «ευερέθιστη αδυναμία», να μη τα παρατάει ποτέ κατά βάθος. Αφήνει χρόνο στα ιδανικά της!   

Ana Zumani Elden