Μου τη σπάνε τρελά όλοι αυτοί οι νεοανακηρυχθέντες συγγραφείς που μόλις τους ζητήσεις να σου στείλουν κάτι δικό τους να διαβάσεις αρχίζουν τα "μα, μου, σου, του", "όταν εκδοθεί περιμένω να το αγοράσεις" και "καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να σου δείξω τη δουλειά μου" κλπ κλπ.
Ρε παλιοπαπάρες, σας είπε κανείς πως οι ιδέες σας είναι τόσο γαμάουα που θα σας τις κλέβαμε και θα γινόμασταν και διάσημοι; Σαν τι μπορεί δηλαδή να έχετε σκεφτεί - να έχουμε σκεφτεί, όποιος από εμάς- που μέσα στους αιώνες των αιώνων είναι τόσο μοναδικό και ανεπανάληπτο;
Και άντε πες πως όντως κάποιος έχει βρει την απόλυτη πρωτοφανή ιδέα κι έχει γράψει ένα αριστούργημα. Πόσο πίπα τρομπόνι πρέπει να είναι για να πιστεύει πως ένας ολόκληρος κόσμος- γιατί οι καλές ιστορίες αυτό προϋποθέτουν- μπορεί να κλαπεί από κάποιον άλλο; Για να σφετεριστεί κανείς τον κόσμο σου ρε φίλε, θα πρέπει πρώτα να απαρνηθεί τον δικό του. Και πες πως είναι τόσο μάπας κάποιος και βλαμμένος και γελοιωδέστατος και κενός φαντασίας και ουσίας και θα κλέψει. Με τι προσόντα θα υποστηρίξει μετά το νεοαποκτηθέν του βραβείο; Αν είναι τόσο καλός συγγραφέας που θα μπορέσει να αναπαράγει ή και να ξεπεράσει την ποιότητα και το ύφος του αρχικού δημιουργού τότε χαλάλι του γαμώτο. Αφήστε που όποιος κλέβει κατ΄ εξακολούθηση, θα πέσει στη λούμπα να κλέψει από πολλούς, οπότε θα κάνει κρα πως μια τα λέει έτσι, μια αλλιώς κι αλλιώτικα και Πασαλιμανιώτικα. Ρόμπα δηλαδή.
Μια ιστορία κι ο δημιουργός της δεν είναι ποτέ αποκομμένοι από ολόκληρο το συγγραφικό έργο, τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και γράφει ο συγγραφέας. Είναι σαν ένας πίνακας του Βαν Γκογκ να ανακατευτεί ανάμεσα σε 20 πίνακες του Πικάσο και να μην το καταλάβει κανείς πως δεν ανήκει εκεί. Θα μου πεις δεν είμαστε Βαν Γκογκ, ούτε και Πικάσο, οκ. Αλλά το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΥΦΟΣ είναι υπογραφή, δεν πλαστογραφείται έτσι εύκολα.
Οι αληθινοί δημιουργοί, που γεννούν αυθεντικές ιδέες και έχουν προσωπικότητα δε φοβούνται μην τους κλέψουν. Υπάρχουν παραδείγματα πολλά, από ανθρώπους που τολμούν και σπέρνουν το διαδίκτυο με τα μικρά τους ζιζάνια και τα αφήνουν ελεύθερα να βλαστήσουν. Τους χαρακτηρίζει το ύφος τους και είναι δικλείδα ασφαλείας κατά των αντιγραφών. Ε, και σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτό το προσωπικό στυλ, τότε άντε και σάλτα να φυτέψεις καμιά βρούβα ρε παιδί μου. Τι να το κάνεις το συγγραφιλίκι; τι είναι, βιοτεχνία μπιμπελό για τουρίστες, να βγαίνουν οι ιστορίες καρμπόν, ταμπόν και τιρμπουσόν;
...Φιλάκια φιλαράκια μου και να απλώνετε ρίζες παντού. Τα μπουμπούκια που θα ανθίσουν θέλουμε δε θέλουμε θα χουν επάνω τη μάπα μας. Το μόνο θέμα είναι αν αξίζει να τα τρώμε- τρώτε στη μάπα....