Υπάρχει ένας εγωισμός που μοιράζεται σε δύο ανθρώπους ή και περισσότερους. Αυτοί, παρόλο που είναι διακριτά διαφορετικοί άνθρωποι, σε νοητικό, ψυχικό και συναισθηματικό επίπεδο -όταν βρεθούν σε αντιδιαστολή με άλλους- αντιδρούν ως ένα. Ειδικά όποτε το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο μισό τους τυχαίνει να κατηγορείται ή να δέχεται κάποια επίθεση.
Αλλά και στο μοίρασμα της χαράς, κάποιας νίκης, ενός θριάμβου, το καμάρωμα του "εμείς" παίρνει τη θέση του εγώ και κάθε επίτευγμα χωρίζεται εξίσου στα δύο ή σε περισσότερα μέρη, χωρίς να χάνει τίποτα από την αρχική του αξία.
Οι άνθρωποι που προκαλούν τον "εμεισμό" μας, μπορεί να είναι είτε μέλη της οικογένειας, του γένους μας, μιας μικρής συσπειρωμένης ομάδας, είτε επιστήθιοι φίλοι, είτε συναγωνιστές. Όχι απλά συνεργάτες, δηλαδή, αλλά πιθανόν και συνεργάτες.
Η πιο συνηθισμένη -κάπως επιφανειακή ίσως- εκδήλωση του εμεισμού είναι η στιγμή που οι οπαδοί μιας ομάδας, μιας πολιτικής παράταξης, μιας στρατιωτικής δύναμης, κραυγάζουν συγχρόνως "Νικήσαμε!" ή αντίθετα θλίβονται ταυτόχρονα με μια ήττα. Χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουν καν ο ένας τον άλλο, με μόνο κοινό τους στοιχείο την επιλογή της μιας ή της άλλης "πλευράς", συνδέονται στιγμιαία και γίνονται "εμείς", όχι απλά ένα πλήθος μικρών "εγώ".
Αυτό δείχνει κατ' εμένα πως η ικανότητα, ή αν θέλετε και η προτίμηση του ανθρώπου να επιλέγει το "εμείς" έναντι του "εγώ", είναι τόσο απλή, καθημερινή, θεμελιώδης, που θα έπρεπε να μας βάζει σε σκέψεις και προβληματισμό η έλλειψη του "εμεισμού" στη ζωή μας κι όχι η ύπαρξή του.
Ο κόσμος μας -ας μη γελιόμαστε- βρίσκεται σε κρίση. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, με αντίπαλό της τις ίδιες της τις συνήθειες και καταστροφικές πρακτικές. Είναι καιρός να ξυπνήσει μέσα σε όλους μας λοιπόν αυτός ο "εμεισμός", αυτή η σύμπραξη ενάντια στον κοινό εχθρό της ανθρώπινης ζωής μας, που δεν είναι άλλος από εμάς τα πολλά μικρά εγώ, που ανίδεοι για τις επιπτώσεις των πράξεών μας γινόμαστε άθελά μας η σκουριά στον τροχό της προόδου μας ως είδος.
Ας ξεχάσουμε για λίγο κι ας υπερβούμε την βόλεψή μας ως μονάδες, για να διασφαλίσουμε την επιβίωσή μας σαν Άνθρωποι...